حمایت محیط‌ زیست از طرح انتقال آب خلیج فارس/ ارزیابی اثرات زیست‌محیطی تصویب شده است

به گزارش ترندونی ، فاز اول انتقال آب خلیج فارس به فلات مرکزی کشور در روزهای اخیر افتتاح شده است. چنین پروژه هایی همیشه مورد انتقاد قرار می گیرند زیرا بسیاری از کارشناسان استدلال می کنند که راه حلهای ساده تری برای تأمین آب در فلات مرکزی – از جمله بهبود آبیاری در بخش کشاورزی. – وجود دارد.

از طرف دیگر ، بسیاری بر این باورند که انتقال آب مشکلی را حل نمی کند و حتی تأثیر جبران ناپذیری بر منبع انتقال آب دارد. سال گذشته ، در نیمه راه توافق سازمان محیط زیست برای انتقال آب از دریای خزر ، عباس کشاورز معاون جهاد کشاورزی وقت در جلسه ای اظهار داشت که در سال های 1990 و 1991 می خواهند آب خزر را به دریاچه ارومیه منتقل کنند. در همان زمان ، جلساتی با انجمن علمی آبیاری آمریکا برگزار شد ، در طی آن کارشناسان این حوزه گفتند که به مدت 20 سال فهمیده بودیم که انتقال آب بین مناطق بزرگترین اشتباه ما است.

ارزیابی اثرات زیست محیطی پروژه انتقال آب خلیج فارس 7 سال پیش تصویب شد

برخی از دوستداران محیط زیست نگران انتقال آب در خلیج فارس هستند: تخلیه فاضلاب شور به محیط دریایی ، تخریب دریا به منظور یافتن لوله های آب و در نتیجه به خطر انداختن زیست بوم و زندگی دریایی. این نگرانی از آنجا ناشی می شود که آژانس حفاظت از محیط زیست اعلام کرده است که ارزیابی زیست محیطی پروژه تأیید شده است. حمیداس جلالوندی – مدیرکل دفتر ارزیابی اثرات زیست محیطی سازمان حفاظت از محیط زیست – مصاحبه با ترندونی وی گفت: “ارزیابی اثرات زیست محیطی این پروژه در سال 1992 تکمیل و تصویب شد.”

وی همچنین تأکید می کند که عوامل محیطی آب و زمینی برای پروژه های انتقال آب برای ما مهم است: عبور از لوله آب ، ساخت ایستگاه پمپاژ و حفاظت از مناطق حفاظت شده ، از جمله این عوامل از جمله عوامل مشترک زیست محیطی در استان ها باید این موارد را کنترل کنند موارد

انتقال آب از خلیج فارس فقط برای نوشیدن نیست

اگرچه وزارت نیرو همیشه تأمین آب آشامیدنی در مناطق خشک کشور از طریق پروژه های انتقال آب را مورد تأکید قرار داده است ، انتقال آب در خلیج فقط به آب آشامیدنی محدود نمی شود و هدف آن استفاده های صنعتی بوده است. مسعود تجریشی – معاون وزیر حفاظت محیط زیست سازمان محیط زیست با ترندونی مصاحبه می کند توضیح می دهد: سیاست سازمان محیط زیست این است که در صورت انتقال آب از مناطق ، فقط باید برای آشامیدن استفاده شود ، اما دولت تعدادی از پروژه های محدود را برای انتقال آب از خلیج فارس و عمان مشخص کرده است که برای اهداف دیگری غیر از نوشیدن استفاده می شود. و در بخشهایی مانند صنعت و کشاورزی مورد استفاده قرار می گیرد. هدف همچنین جلوگیری از فشار بیش از حد بر منابع آب زیرزمینی در فلات مرکزی است.

ما بر حمل و نقل صنعت آب در کنار دریاها تأکید داریم

وی ادامه می دهد: “ما تأكید می كنیم كه به جای انتقال آب به فلات مركزی ایران ، باید صنعت آب كشور را در امتداد دریاها ایجاد كنیم تا كمتر به محیط زیست آسیب برسیم. البته ما از پروژه هایی مانند انتقال آب به خلیج فارس حمایت می كنیم زیرا چنین پروژه هایی با همکاری به وزارت نیرو ، و ما می دانیم که برای به حداقل رساندن آسیب های زیست محیطی ، چه مقدار آب باید تحت چه شرایطی انتقال داده شود و از طرف دیگر ، می توان این پروژه ها را از نزدیک کنترل کرد.

ما نمی توانیم با پروژه انتقال آب خلیج فارس مخالفت کنیم

تجریشی نتیجه گیری می کند که هر پروژه ساختمانی تأثیر منفی خود را بر محیط زیست دارد: گزارش های ارزیابی نشان می دهد که چگونه می توان این تأثیر را کاهش داد و فعالیت های خود را در حد ظرفیت موجود انجام داد. به عنوان مثال ، ما نباید کارخانه تولید فولاد را در اصفهان راه اندازی کنیم ، جایی که مشکل کمبود آب وجود دارد. طی 50 سال گذشته بسیاری از این سیاست ها باید مورد توجه قرار می گرفت ، اما اکنون وزارت نیرو – به عنوان تأمین کننده آب کشور – می گوید آب برای جابجایی همزمان جمعیت نیاز به جابجایی مجدد دارد. به همین دلیل ، ما نمی توانیم اعتراض کنیم و فقط می توانیم الزامات زیست محیطی این پروژه ها را در نظر بگیریم.

به گزارش ترندونی ، این روزها بسیاری از پروژه های آبرسانی از دریای خزر و خلیج فارس تا رودخانه کارونو مجوز دارند. بسیاری از کارشناسان نگران پیامدهای چنین پروژه هایی هستند و تأکید می کنند که در کشور ما بخش کشاورزی می تواند حداقل 15 میلیارد یورو در سال صرفه جویی کند. متر مکعب آب به جای صرف هزینه های کلان برای انتقال آب و آسیب رساندن به محیط زیست ، می توان از آبیاری قطره ای در زمین های کشاورزی استفاده کرد. از طرف دیگر ، متخصصان اقلیم ، همیشه تأکید می کنند که آب و هوای ایران خشک تر خواهد بود و در آینده میزان بارندگی در منطقه کاهش می یابد ، بنابراین ما باید خود را با این آب و هوای خشک سازگار کنیم ، اما برنامه های مختلفی که برای آب های بین حوضه وجود دارد ، نشان می دهد که ما نه تنها با آب و هوای خشک خود سازگار نیستیم. بلکه ما با او جنگیدیم و خواستار انتقال آب به مناطقی شدیم که ذاتاً آب و هوا خشک است و فشار بی وقفه ما در سالهای اخیر باعث شکننده شدن این مناطق شده است. با این حال ، نباید فراموش کنیم که اکوسیستم های آبی ما در کشور بیش از هر زمان دیگری در معرض خطر بهره برداری ناپایدار و انواع آلودگی ها قرار دارند و مداخلات انسانی می تواند تأثیر برگشت ناپذیری بر این ذخایر زمین داشته باشد.

انتهای پیام