نگاهی به اِشکال‌های گفتاری و نوشتاری امروز

برای این منظور ، ما تصمیم گرفتیم برخی از اشکال معمول را که اغلب در زبان و کتاب مقدس مردم دیده و شنیده می شود ، بیاد آوریم و اصلاح کنیم تا بتوانیم کلمات ، اصطلاحات ، عبارات را بخوانیم و بنویسیم و در نهایت زبان فارسی را حفظ کنیم. بیا بگیریمش

استفاده از صفت + و Using

صفت عینی از زمان بیت گذشته + (e) تشکیل می شود ، به عنوان مثال: ناپدید شد ، گفت ، خورد و غیره. طبق قواعد زبان فارسی ، در مورد دو جمله که هر دو دارای صفتهایی مانند زمان گذشته یا بعید باشند و از نظر شخص و زمان یکسان باشند ، در این افعال فعل کمکی در جمله اول حذف شده و ذکر شده است در جمله دوم مانند: به کتابخانه رفت و کتابی قرض کرد. از آنجا که هر دو فعل صفت عینی دارند (برو و بگیر) ، شخصی هستند و همزمان ، فعل اول را حذف می کنیم (است) و دوم را نوشتیم.

مثال دیگر: دانش آموزان در کلاس درس می نشستند و عبرت می گرفتند. روش دیگر برای استفاده از صفت عینی پیوند دو جمله به “صفت” است. صفت همان استفاده از صفت مفعولی برای جمله اول است ، به شرطی که یک کاما دنبال شود و به دنبال آن جمله بعدی باشد. در چنین جملاتی افعال دو جمله شخصی و همزمان نیستند. به عنوان مثال ، دانش آموزان در یک کلاس می نشینند و مطالعه می کنند. فعل (نشستن) با (خواندن) شخصی و همزمان نیست و بین این دو جمله ویرگول وجود دارد. مثال دیگر: ما درگذشت پدر عزیز شما را تسلیت گفته و برای شما آرزوی صبر و شکیبایی داریم.

متأسفانه ، در دهه های اخیر مشاهده شده است که بیشتر نامه های تبریک و تسلیت (و) با احتیاط بیش از ویرگول نوشته می شوند ، به عنوان مثال: ما درگذشت پدر شما را تسلیت گفته و آرزوی صبر می کنیم ، که کاملا اشتباه است. همانطور که گفته شد ، (و) هنگامی استفاده می شود که دو فعل شخصی و همزمان باشند. می بینیم که ابراز همدردی می کنیم و آرزو می کنیم که آنها نه شخصی باشند و هم در عین حال. بنابراین ، بعد از اینکه ویرگول (گفت) باید بیاید: شفقت ، آرزوی صبر داریم. به نظر می رسد بهترین روش برای نوشتن این جملات کل فعل در جمله اول است. یعنی اگر بنویسیم: درگذشت پدر شما را تسلیت می گوییم و برای شما آرزوی صبر می کنیم ، مشکلی پیش نخواهد آمد.

استعفا / استعفا

بسیاری از منابع عربی در فارسی با فعل همکاری (انجام) ایجاد و ترکیب می شوند ، مانند: آوردن ، فشار آوردن ، کمک و غیره. بعضی اوقات (به جای) استفاده می شود (نمی شود) ، مانند: بیان ، پرداخت و …. استعفا منبع بهره برداری است ، به معنای بخشش. در فارسی با فعل (انجام دادن) یا (انجام ندادن) نه با (دادن) استفاده می شود. بیشتر مردم سو abuse استفاده می کنند (استعفا می دهند). گفته می شود شخصی استعفا داده است که این اشتباه است و باید گفت: او استعفا داده است. به نظر می رسد که یک بار جمله زیر گفته شد: کسی نامه استعفا را به رئیس داد یا آن را به مدیر معرفی کرد. شاید آنها از چنین جملاتی سو mis استفاده کردند (خودداری کردند). لازم به ذکر است که وی نامه استعفا به رئیس جمهور داد ، نه استعفا. با این توضیح ، ما باید بگوییم: کسی استعفا داد ، بدون کار نیست.

مستعمل / مستعمل

همانطور که در مورد فعل (استعفا) ذکر شد ، برخی منابع عربی در فارسی با فعل (انجام دادن) یا (انجام ندادن) ترکیب شده اند. استفاده مثل استعفا است. بعضی اوقات دیده می شود که آنها نادرست می نویسند (مصرف می کنند)؛ ما از سخنان استاد استفاده کردیم یا از آنها استفاده کردیم. چه مشکلی وجود دارد و باید بگوییم: ما از آن استفاده کردیم یا از آن استفاده نکردیم.

لازم به ذکر است که از پسوند (win) در بسیاری از افعال استفاده می شود. مانند: سود ، سود ، رنج ، استثمار و غیره ، با این حال ، مصرف با افعال فوق شبیه و متفاوت نیست.

انتهای پیام