اقتصادی

پیمان‌های اقتصادی ایران زیرسایه سنگین نفت

یکی از اعضای هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی تهران می گوید وابستگی به پول نفت بسیاری از برنامه های توسعه تجارت بین المللی ایران را شعاری کرده است.

عباس آرگون در گفت وگو با ترندونی، اظهار کرد: در طول سال ها و در دولت های مختلف، همواره برای اداره اقتصادی کشور متکی به درآمدهای نفتی بوده ایم و دولت ها تنها در هر جایی که نیاز به درآمدهای جدید داشته باشند، به نفت روی آورده اند. “

وی با بیان اینکه دلیلی برای هزینه کردن اموال ملی برای تامین هزینه های جاری وجود ندارد، گفت: آیا فردی می تواند خانه خود را برای مهمانی بفروشد یا با پول سفر کند؟ منطق ما در فروش نفت هم همین بود. یعنی ملک ملی را که غیر قابل تمدید و مدت محدود است فروختیم و آن حقوق را پرداخت کردیم و همچنین گزینه های دیگر را نادیده گرفتیم.

یکی از اعضای اتاق بازرگانی تهران درباره چشم‌انداز مثبت صادرات غیرنفتی در سال‌های اخیر گفت: تا رسیدن به اهداف نهایی. «کشور خیلی دور است.

آرگون ادامه داد: امروز باید دید ایران چقدر کالاهای صنعتی صادر می کند؟ یا جایگاه کالای ایرانی در بازارهای مختلف جهانی چگونه است؟ عدم پایبندی به این اصول اساسی نه تنها باعث کاهش صادرات می شود، بلکه عملاً دسترسی به توافق نامه های اقتصادی و تجاری جهانی را از بین می برد.

ایران بزرگترین اقتصاد است که هنوز عضو سازمان تجارت جهانی نشده است.

یکی از اعضای اتاق بازرگانی با تاکید بر لزوم کاهش مالکیت دولت برای تحقق ظرفیت های توافق های اقتصادی خاطرنشان کرد: دولت ایران بر قیمت گذاری دستوری تاکید دارد. به وضعیت قیمت ارز نگاه کنید، وضعیت پیش روی صنعت خودرو را ببینید که این نتیجه قیمت گذاری دیکتاتوری و ورود دولت به اقتصاد است. برای افزایش سهم ایران در تجارت بین‌الملل و استفاده از ظرفیت توافق‌نامه‌هایی مانند اکو، باید بخش خصوصی وارد عمل شود و دولت همچنان حامی باشد، زیرا در غیر این صورت باز هم نمی‌توانیم از بسیاری از این ظرفیت‌ها بهره‌برداری کنیم.

انتهای پیام/

دکمه بازگشت به بالا