علائم اوتیسم زیر دو سال

فهمیدن این موضوع که کودکی دچار است می‌تواند بسیار دشوار باشد، زیرا بسیاری از کودکانی که این بیماری را ندارند هم گاهی برخی از رفتارهای مشابه و همان نشانه‌های اتیسم را از خود نشان می‌دهند. نحوه ثبت سفارش لباس خرید اسباب بازی گروه شب نقاب فقط از طریق سایت امکان پذیر میباشد . از جمله این مشکلات می تواند مسائل ارتباطی و عاطفی ، مشکل در ارتباطات غیر کلامی ، حرکات تکراری ، پایبندی محکم به قواعد و روال های خاص افزایش یا کاهش واکنش به مسائل محیطی خود و داشتن دغدغه های ثابت باشند.

علائم اوتیسم زیر دو سال

اختلال طیف اتیسم در بیشتر کودکان مبتلا، تا چهار سالگی یا گاهی بعد از آن هم تشخیص داده نمی‌شود اما کارشناسان می‌گویند امکان تشخیص اتیسم اغلب از همان دو سالگی وجود دارد و ممکن است برخی از والدین قبل از یک سالگی هم متوجه این علائم بشوند و تا ۱۸ ماهگی کاملاً تشخیص دهند که مشکلی وجود دارد ولی در هر صورت این موضوع را به خاطر داشته باشید که تشخیص اتیسم در سن زیر سه سال قطعیت صرف ندارد. در این مطلب می‌توانید با علائم اتیسم در کودکان زیر یک سال، کودکان یک ساله و دو ساله آشنا شوید. اوتیسم یا درخودماندگی یک بیماری رشدی عصبی است که هنگام ارتباطات اجتماعی نمایان می گردد.

انواع اختلال در این بیماری اختلال فکری ، زبان ، عصبی ، کاتاتونیا(حالت خلسه ای) و مرتب با یک بیماری زمینه ای که فرد مبتلاء ممکن است یک یا چند نشانه از آن را داشته باشد و به صورت مشکلاتی نمایان گردد.درمان اوتیسم خفیف در طب سنتی و اسلامی علائم اتیسم در کودکان کوچک‌تر از ۱۲ ماه در این سن‌، کشف علائم اتیسم شامل توجه به این موضوع است که آیا کودک به نقاط عطف رشدش می‌رسد یا خیر و هرچه درمان یک کودک مبتلا به اتیسم زودتر شروع شود نتیجهٔ ‌آن بهتر است. بنابراین اگر متوجه هر کدام از علائم زیر شده‌اید یا نگرانی‌هایی دربارهٔ رشد فرزندتان دارید لازم است برای اطمینان از نبود هیچ مشکلی با پزشک کودکتان صحبت کنید:

• کودک علاقه‌ای به نگاه کردن صورت افراد نشان نمی‌دهد.
• تماس چشمی برقرار نمی‌کند.
• ممکن است حتی به نظر برسد که اصلاً شما را نمی‌بیند.
• کودک نمی‌خندد.
• همشه به صداها واکنش نشان نمی‌دهد.
• به اسمش پاسخی نمی‌دهد.
• برای دیدن منبع یک صدا برنمی‌گردد.
• وقتی صدای بلندی را می‌شنود از جا نمی‌پرد، اما در دیگر موقعیت‌ها، شنوایی او ممکن است خوب به نظر برسد.
• دوست ندارد در آغوش گرفته یا لمس شود.
• به بازی‌های معمول کودکان مثل دالی‌موشه علاقه‌ای نشان نمی‌دهد.
• غان و غون نمی‌کند یعنی صدا درنمی‌آورد یا دیگر علائم اولیهٔ‌ شروع صحبت کردن را نشان نمی‌دهد.
• از حرکات بدنی معنی‌دار، اشاره‌ها و حرکات برای حرف زدن استفاده نمی‌کند، مثلاً وقتی می‌خواهد در آغوش گرفته شود دستش را دراز نمی‌کند.

در این سن‌ها نیز علائمی برای تشخیص احتمالی اتیسم وجود دارد. برخی از مواردی که می‌توان به آنها توجه کرد شامل موارد زیر است: این روزنامه‌نگار ادامه می‌دهد. استفاده از طرح‌های جذاب و خلاقانه در لباس قهرمانان پسرانه می‌تواند خلاقیت و تفکر را در کودکان تقویت کند . حتی پارسال که نوجوانی اوتیستیک را ربوده بودند و چهل و هشت ساعت بلا سرش آورده بودند و بعد رهایش کرده بودند خون خونم را خورد و چیزی ننوشتم. همیشه فکر کرده ام این یک موضوع شخصی است و من اگر چنین فرزندی نداشتم امروزه این موضوع برایم اهمیت چندانی نداشت، پس حق ندارم موضوعی را که به عواطف و احساسات شخصی من گره خورده جنبه عمومی ببخشم.

علاوه بر آن این مملکت آن قدر مشکل و مصیبت دارد که اصلا جایی برای بچه های اوتیسم باقی نمی ماند. مشکلات ما ریشه ای تر از این حرف هاست. ما برای آدم های سالمش برنامه ریزی درست و حسابی نداریم چه برسد به آدم هایی که مشکلاتی این چنینی دارند. اصلا آدم های معلول و آسیب دیده کجای برنامه ریزی های کلان ما قرار دارند؟ مگر به نابینایان و ناشنوایان و معلولان و جانبازان و بچه های استثنایی چه قدر توجه می کنیم که حالا به بچه های اوتیستیک توجه کنیم؟» از حرکات بدنی معنی‌دار استفاده نمی‌کند: یعنی سرش را به علامت بله یا خیر تکان نمی‌دهد. به عنوان خداحافظی یا «بای‌بای» دستش را تکان نمی‌دهد یا به چیزهایی که می‌خواهد با دست اشاره نمی‌کند.

برای نشان دادن علاقه‌اش به اطراف یا به اشیا اشاره نمی‌کند: بیشتر کودکان تا ۱۴ یا ۱۶ ماهگی به اشیا اشاره می‌کنند تا توجه شما را جلب کنند تا چیزی مثل یک سگ یا را که مورد توجه‌شان واقع شده است به شما نشان دهند. در سن مشخصی است اما حرف نمی‌زند: تا ۱۶ ماهگی عبارات یک کلمه‌ای را به زبان نمی‌آورد یا تا ۲۴ ماهگی عبارات دو کلمه‌ای را به کار نمی‌برد. برخی مهارت‌هایش را از دست می‌دهد: مهارت‌های کلامی یا اجتماعی را که قبلاً به دست آورده بود دوباره از دست می‌دهد یا قبلاً غان و غون می‌کرد یا چند کلمه را به زبان می‌آورد یا به مردم علاقه نشان می‌داد اما اکنون این کار را نمی‌کند. کناره‌گیری می‌کند: به نظر می‌رسد که به دیگران توجهی نمی‌کند و در جهان خودش به سر می‌برد.

روی پنجهٔ پاهایش راه می‌رود یا اصلاً راه نمی‌رود: هرچند این کار را خیلی از کودکان ممکن است انجام دهند اما به عنوان یکی از علائم اتیسم به آن اشاره شده و لازم است بدون ایجاد نگرانی و اضطراب بی‌دلیل فقط به اطلاع پزشک کودکتان رسانده شود. در آخر نیز باید بدانید که هیچ‌کدام از علائم گفته‌شده همواره قطعی و صددرصد نیست و حتماً لازم است که یک پزشک ماهر و باتجربه، را در کودکان تشخیص دهد و تأیید کند. او می‌گوید: «در این چند روزه دوستان زیادی برایم تصویر پسری اوتیستیک را فرستادند که در میان جمعی از دولتمردان نشسته بود و فارغ از غوغای جهان مشغول دستمال و کاغذ پاره کردن بود.

دوستانی که این تصویر را برایم فرستادند می دانستند که من فرزندی اوتیستیک دارم. غالب آن ها زیر تصویر چند کلمه ای دشنام هم به دولتمردان ضمیمه کرده بودند. با نیتی کاملا دلسوزانه و دوستانه.لابد فکر می کردند من از آن دشنام ها خوشنود می شوم. در کانال های تلگرامی هم همان عکس را با ادبیاتی مشابه آن چه دوستانم برایم فرستاده بودند دیدم. من هم در نگاه اول حس خوبی به آن عکس نداشتم و بیشتر به نظرم یک جور نمایش انسان دوستی آمد. مثل خیلی از دیگر نمایش های بزرگان.با این حال از آن جایی که به فضای مجازی اصلا اعتمادی ندارم سری به گوگل زدم و بیشتر سرچ کردم.

هنگام خرید لباس سوپرمن ، به شرایط پرداخت و روش‌های ارسال محصول دقت کنید . حقیقتش را بخواهید نه تنها بدم نیامد که تا حدودی آقای مخبر و اطرافیانش را تحسین کردم. می دانم که این نوع مواجه با یک پدیده عجیب و غریب و غیرقابل توصیف راه چاره نیست اما چه می توان کرد؟ تحمل کودکان اوتیسم آن هم از طیف شدیدش حقیقتا کار بسیار دشواری است. حتی به اندازه چند دقیقه. قطعا هیچ جور نمی توان کودکان اوتیسم و دشواری های زیستن با آن ها را به زبان آورد. اما همین که کسانی در هیئت دولت با آن همه مشغله ای که دارند ساعتی را با این بچه ها به سر برند از نظر من ارزشمند است.»