آن مرحوم با پیروی از راه نبوی ، یک زندگی شرافتمندانه را با محبت به نوزادان و آموزش قرآن و اهل بیت (ع) به نوجوانان و جوانان سپری کرد و در تربیت مربیان ، معلمان و مبلغان دینی نقش موثری داشت.
جهانی که در کنار هنر و خانه دانش داشت و جوانان را با شیوه های تربیتی خود مجذوب خود می کرد و تأثیر تبلیغات آن بی نظیر بود و همه نه تنها آن را دوست داشتند بلکه دوستش داشتند. خلق و خوی ، خرد و خلق و خوی او ستودنی بود. من بارها با او ملاقات کرده ام و ملاقات کرده ام ، گرچه دانش بیشتری کسب کردم ، اما این یک لذت بود و لحظاتی که با او گذراندم لحظه های زندگی من محسوب نمی شد. زیرا حضور او ، حضور علم و دانش ، تجربیات و راههای زیبایی برای بهره گیری از تعالیم دین و قرآن و تعلیم دیگران بود.
به خاطر دارم که او در دهه 1970 به یکی از کنفرانس های پزشکی سالانه دعوت شد و کمیسیون با بیش از پانصد پزشک در مورد چگونگی تأثیر آموزش علوم صحبت کرد. با خیال راحت می توانم بگویم جایی برای نشستن در سالن نبود. پزشکان وی را روحانی خاصی می دانستند که با دانش و عمل خود را در معرض دید عموم قرار می داد.
او نیم ساعت صحبت کرد و همه هنوز تشنه تجربیات او بودند. در طول این سی دقیقه ، او چهره ای متفاوت و چشمگیر از خود نشان داد. در پایان سخنان استاد بزرگوار ، بیش از دو دقیقه ، همه حاضران ایستادند و او را تشویق كردند ، و خم شدن به زانو قبل از كنفرانس ، تواضع و صداقت وی و اتاقهای بنده اش را در برابر علم و دانش نشان داد.
وی با هنر ، اطلاعات و تجربیات زیبا خود ، در زمینه آموزش مهد کودک های جوان ، کودکان ، نوجوانان ، جوانان و حتی افراد مسن ، حتی روحانیون حوزه ، سخنرانان و فعالان مذهبی درس ها و تجربیاتی را آموخته است.
خاطره آن مشاور شریف ، آگاه ، قابل اعتماد ، قوی و دلسوز همیشه در قلب ما زنده خواهد ماند. نسل جوان امروز که در اولین سالهای انقلاب کودک و نوجوان بودند ، همه با چهره خندان و بانشاط او آشنایی دارند و تردیدی نیست که روش زیبای وی ، شناخت خوب قرآن و اسلام ، در آنها ایجاد کرده است که جامعه مدرن ما هرگز خاطرات آموزشی خود را فراموش نخواهد کرد. و زیبایی
از خداوند متعال لطف و مغفرت و برخورد با اولیای الهی را برای مرحوم سعید درخواست می کنم. باشد که یاد و خاطره اش جاودان ماند.
* عضو آکادمی علوم پزشکی ایران