ارتودنسی دندان تا چه سنی جواب میده؟

محدوده سن ارتودنسی چقدر است؟

برای انجام ارتودنسی نزد دندانپزشک در شیراز محدودیت سن وجود ندارد و این امر مستلزم نوجوان یا کودک بودن نیست. ارتودنسی دندان در مواردی که دندان های فرد در زاویه درست و فاصله مناسب از هم رویش نکرده باشند و در بعضی افراد دندان ها ممکن است خیلی نزدیک به هم یا روی هم پیدایش کنند کاربرد دارد. چنین شرایطی نیاز به درمان ارتودنسی را ایجاد می نماید که می توان در هر”سن ارتودنسی” را برای این نوع نامرتبی و شلوغی دندان ها انجام داد.

مورد مهم بعدی اندازه فک نسبت به دندان ها می باشد. یکی دیگر از مشکلات افراد تفاوت سایز فک و دندان ها می باشد که در این صورت دندان ها شلوغ به نظر می رسند و نیاز است تا با استفاده از ارتودنسی دائم یا موقت درمان‌هایی لازم برای اصلاح جایگاه دندان ها انجام گیرد. برعکس این حالت هم باعث میشود یعنی بین دندان ها فاصله ایجاد شود و باید به کمک ارتودنسی فاصله بین دندان ها را کاهش داد.

تا چه سنی می توان از ارتودنسی استفاده کرد؟

سن ارتودنسی برای افرادی که دارای یک پایه فک قوی و لثه های سالم هستند شاید بدون اغراق به توان گفت حتی در سنین بالای میانسالی هم بتواند مشکلات دندانی افراد را برطرف کند. درمان ارتودنسی دندان می تواند تفاوت زیادی در ظاهر و به خصوص لبخند افراد به وجود بیاورد در هر حال مهمترین عامل سن ارتودنسی نیست، بلکه سالم بودن لثه ها و همچنین میزان سلامت دندان های شما است.

اولین مشاوره ارتودنسی کودکان در کدام سن باید باشد؟

طبق توصیه انجمن ارتودنتیست های آمریکا اولین ویزیت ارتودنسی کودک باید تا سن ۶ سالگی انجام گردد. درمان های زودهنگام و پیشگیری نقش تعیین کننده ای در زیبایی و سلامت دهان و دندان کودکان خواهد داشت. با توجه به اینکه در کودکان امکان هدایت رویش دندان‌های دائمی و پتانسیل هدایت رشد فک وجود دارد سن ارتودنسی برای کودکان باعث می شود تا درمان ساده کم هزینه تر و کوتاه تر از بزرگسالان باشد و به درمان های پیچیده و طولانی مدت در بزرگسالی کمتر نیاز خواهند داشت.

بهترین سن ارتودنسی چه زمان است؟

مراحل تکامل و رویش سیستم دندان های کودکان را می توان به سه مرحله ( دوره دندان شیری )، ( دوره دندانی مختلف ) و ( دوره دندانی دائمی ) تقسیم کرد. بهترین سن ارتودنسی برای بیشتر کودکان که دارای مشکل فک نیستند اواخر ( دوره دندانی مختلف ) می باشد. در بزرگسالان سن ارتودنسی محدودیتی ندارد و در هر سنی در صورت سلامت دندان ها و بافت های نگهدارنده امکان پذیر است. اما به علت تغییرات استخوانی مدت درمان در آنها از کودکان طولانی‌تر خواهد بود.

مشکلات دندان بزرگسالان

درمان به هم ریختگی و مرتب کردن دندانها در سن بالاتر امکان پذیر است فقط به علت تغییرات استخوانی مدت درمان از کودکان طولانی‌تر است. با درمان ارتودنسی واصلاح طرح لبخند موجب افزایش زیبایی و اعتماد به نفس در افراد می‌شود. در درمان مشکلات فک بزرگسالان با توجه به اتمام رشد بسته به شدت ناهنجاری دو نوع طرح درمان مطرح است : (استاتر ارتودنسی بدون جراحی ) و ( ارتودنسی همراه با جراحی فک ).

ارتودنسی نامرئی چیست؟

از ملاحظات ارتودنسی بزرگسالان ارتودنسی نامرئی می باشد دستگاه ارتودنسی ثابت به صورت رایج از جنس فلزی می باشند که افراد بزرگسال با توجه به سن و موقعیت شغلی یا اجتماعی حساس هستند و سبب شده که خواهان ارتودنسی دندانها با دستگاه اتوبوسی نامرئی که کمتر دیده شود باشند تکنیک هایی که تحت عنوان ارتودنسی نامرئی معرفی می شود این نوع ارتودنسی ها به صورت ثابت یا متحرک هستند و به سه گروه ( براکت های شفاف سرامیکی )، ( براکت های متحرک شفاف ) و ( ارتودنسی لینگوال از پشت دندان ) تقسیم می شوند.

پس می شود اینگونه نتیجه گیری کرد که امروزه درارتودنسی محدودیت سن وجود ندارد و در واقع می توان مشکلات ارتودنسی را به دو دسته ( دندانی ) و ( اسکلتی ) طبقه بندی کرد. در گروه ( ناهنجاری دندانی ) عملاً محدودیت سنی معنا ندارد یعنی به شرط سلامت بافت های نگهدارنده دندان در هر سن میتوان نسبت به مرتب کردن آنها با ارتودنسی اقدام نمود فقط این اتفاقات وجود خواهد داشت که مدت درمان ارتودنسی با توجه به کاهش متابولیسم سلولی و افزایش دانسیته استخوانی افزایش می یابد.

در گروه ( ناهنجاریهای فکی ) اگر فک بالای بیمار عقب باشد سن زیر ۸ تا ۱۰ سال و چنانچه فک پایین بیمار عقب باشد سن زیر ۱۱ سال برای مداخله در دوران رشد فک توصیه می گردد. در واقع در دوره رشد فک می توان اقدام به هدایت رشد اسکلت فک نمود و به این ترتیب نیاز به درمانهای پیشرفته در سن بالاتر از قبیل ارتودنسی یا کشیدن دندان و یا ارتودنسی همراه جراحی فک را به حداقل رساند.

با این حال حتی اگر سن رشد بیمار هم گذشته باشد در ( ناهنجاریهای فکی خفیف تا متوسط ) می توان به کمک ارتودنسی کاموفلاژ روابط قابل قبول دندانی فکی را به دست آورد و اگر آبنورمالیتی اسکلتی شدید باشد همچنان با ارتودنسی و جراحی فک قابل درمان خواهد بود. بنابراین در امکان انجام درمان ارتودنسی محدودیت سن وجود ندارد و تنها با اقدام به موقع برای مشکلات ارتودنسی می توان سرعت و کیفیت درمان را ارتقا داد.

مشکلات انجام ندادن ارتودنسی

اگر قصد اصلاح ارتودنسی را دارید تا مشکلات دندان شما برطرف شود چند نکته را بخاطر بسپارید :

این مشکلات شامل شلوغی دندان ها یا همپوشانی دندان ها است که به سختی تمیز می شوند و باعث پوسیدگی دندان و بیماری لثه می شود. دندان هایی که هنگام بستن فک به درستی جمع نمی شوند ( مشکلی به نام سوء انسداد ) می تواند باعث مشکلات جویدن و بلع شود. تراز نامناسب دندان همچنین می تواند تلفظ برخی از کلمات را دشوار کرده و باعث ایجاد فشار بیش از حد بر عضلات جویدنی شود و باعث درد صورت گردد.

بهترین سن برای انجام ارتودنسی

بهترین سن برای انجام ارتودنسی برای کودکان در سن 7 سالگی است. در سنین بالاتر بین 10 تا 14 سالگی نیز مناسب می باشد چون در این سن دندان ها و فک هردو در حال رشد هستند و درمان ارتودنسی راحت تر و در طول مدت زمان کمتری انجام می شود. از مزایای مهم ارتودنسی در سنین پایین این است که به جراحی نیازی نیست ، اما در سنین بالای 18 سال امکان انجام جراحی وجود دارد.

پس دوران کودکی زمان ایده آل برای ایجاد تغییر در موقعیت قرارگیری دندان ها یا همان ارتودنسی است ، اما در این میان بزرگسالان بیشتر درمان ارتودنسی را ترجیح می دهند و با نتایج خوبی هم روبه رو می شوند. انجمن ارتودنتیست های آمریکا طبق تحقیقاتی که داشته اند می گویند از هر 5 بیمار ارتودنسی یک نفر بالای 18 سال است.

مشکلات ارتودنسی در سن بالا

چون در سن بالا معمولا رشد استخوان های بزرگسالان متوقف می شود و برخی از تغییرات ساختاری بدون جراحی حاصل نمی شوند و امکان پذیر نیست. بنابراین کل مراحل ارتودنسی ممکن است برای شما بیشتر از یک کودک یا نوجوان طول بکشد. در حالی که مدت زمان لازم برای صاف کردن دندان ها بین افراد مختلف متفاوت است ، اما به طور متوسط طول ​​درمان حدود دو سال طول می کشد.

اگر تحت درمان ارتودنسی هستید یا می خواهید تحت درمان قرار بگیرید ، ممکن است لازم باشد که به یک متخصص دندانپزشکی ، دندانپزشک عمومی و ارتودنسی مراجعه کنید تا اطمینان حاصل شود که درمان به دلیل از دست دادن استخوان ناشی از بیماری لثه پیچیده نیست. در کلینیک دندانپزشکی شبانه روزی حکیم تمام این کارها را  می توانید انجام دهید و به مراکز مختلف مراجعه نکنید.

بریس های ارتودنسی

بریس ها متداول ترین وسیله ی ارتودنسی هستند. آنها بسیار متنوع می باشند و می توانند دندانها را در جهت های مختلف حرکت دهند و همزمان بسیاری از دندانها را درمان کنند. بریس ها با استفاده از براکت های سیمی متصل به سطوح دندان متکی هستند. سیم ها در دو انتهای دندان ها ( به دندانهای آسیایی ) متصل شده اند.

نحوه قرارگیری سیم ها را می توان به گونه ای تنظیم کرد که فشارهای متفاوتی را به تک تک دندان ها وارد کند. گاهی اوقات نوارهای الاستیک یا فنرها به سیم ها متصل می شوند تا فشار وارد آمده را تقویت کنند. به طور معمول قرار دادن بریس ها روی دندان ها یک تا دو ساعت طول می کشد. پس از اتمام کار احتمالاً چند روز درد و ناراحتی خواهید شد ، اما عادی می شود اگر هم خیلی درد داشتید داروی مسکن مصرف کنید ولی بدون مشورت با پزشک خود این کار را انجام ندهید.

انواع بریس های ارتودنسی

بریس های امروزی را راحت تر از گذشته می توان انتخاب کرد. آنها کوچکتر هستند و از براکت کمتری استفاده می شود. همچنین سیم ها کمتر از سیم هایی که قبلاً استفاده شده اند ، مورد توجه و تأثیر قرار می گیرند. از براکتهای استنلس استیل معمولا هنوز هم استفاده می شود. براکت ها و سیم های طلایی نیز موجود است. برخی از افراد ، به ویژه نوجوانان ، سیم ها و الاستیک های رنگی را برای ظاهر زیباتر انتخاب می کنند.

بزرگسالان معمولا از براکت های سرامیکی یا پلاستیکی شفاف به رنگ دندان استفاده می کنند زیرا کمتر مورد توجه قرار می گیرند. با این حال ، اینها اشکالاتی دارد. مثلا هزینه اینها بیشتر از نوع فلزی آنها است. براکت های سرامیکی می توانند بشکنند. همچنین از آنجا که براکت های سرامیکی از مینای دندان قوی تر هستند ، می توانند مینای دندان را فرسوده کنند. به همین دلایل، برخی از افراد براکت های سرامیکی روی دندان های بالا و براکت های فلزی را برای دندان های پایین انتخاب می کنند.

براکت های پلاستیکی به اندازه فولاد ضد زنگ قوی نیستند و ممکن است با گذشت زمان لکه دار شوند. هر دو براکت سرامیکی و پلاستیکی گاهی اوقات نسبت به بریس های فلزی اصطکاک بیشتری بین سیم و براکت ایجاد می کنند ، به این معنی که دندان ها با سرعت بریس های فلزی عوض نمی شوند و ممکن است مدت زمان درمان بیشتر باشد.

برخی از ارتودنتیست ها دستگاهی به نام دستگاه لینگوال ارائه می دهند که به پشت دندان ها متصل می شود تا هنگام لبخند زدن براکت ها و سیم ها نشان داده نشوند. نکته منفی این بریس های به اصطلاح نامرئی این است که می توانند زبان را تحریک کنند و باعث مشکلات گفتاری شوند. آنها همچنین بسیار گران تر و نیاز به مراقبت بیشتری نسبت به دیگر بریس ها دارند.