نزدیک به ۳۰ سال از ورود «پت» ها به حریم امن خانواده و فراگیر شدن این موضوع می گذرد؛ با گذر زمان حتی همنشینی گربه ها و سگ ها سر سفره ای که به برکت نان پرروزی است و پدر و مادر حضور دارند به مثابه اقدامی بامزه تلقی شد که گویی از خوی حیوان دوستی نشات می گیرد؛ غافل از این که در پس پرده این حیوان دوستی ها چهارچوب خانواده است که قربانی این بحران خاموش می شود.
«پت» ها به منزله آسیب اجتماعی هستند
رضا حسین خانی مددکار اجتماعی خانواده در گفت و گو با خبرنگار زنان و خانواده خبرگزاری ترندونی درباره نگهداری حیوانات به جای فرزندآوری گفت: همچنان که نگهداری حیوان در خانه به منزله «آسیب» شناخته می شود؛ هرگونه رفتار گفتار و حتی ذهنیتی در رابطه با این پدیده نیز به حذف فرزندآوری منجر خواهد شد که به مرور زمان حیوان را جایگزین فرزند می کند. از همین رو نیز جای خالی قانون ممنوعیت نگهداری از حیوانات به منظور جلوگیری از این آسیب اجتماعی احساس می شود.
در حالی که کمبود جمعیت و جامعه سالمند یکی از بزرگترین معضلات و بحران های ایران شناخته می شود؛ از همین رو نگهداری حیوان خانگی دیگر به عنوان تصمیمی شخصی به شمار نمی آید؛ بلکه کنشی اجتماعی است که تاثیر آن در آینده ای نه چندان دور گریبان یک مملکت را خواهد گرفت.
تمامی ابعاد خانواده تحت تاثیر «پت» قرار دارند
وی حیوان خانگی را آسیبی برای خانواده دانست و ادامه داد: آسیب ناشی از نگهداری حیوان در موقعیتی مشخص می شود که یکی از زوجین که از سفر بازمی گردد و به حیوان خانگی بیش از اعضای خانواده ابراز دلتنگی می کند و حتی این حیوان را غرق در بوسه هایی می کند که حق همسر و فرزند خود است. به این ترتیب فرزند همسر و تمامی ابعاد خانواده تحت تاثیر «پت» قرار می گیرند.
این مددکار اجتماعی خانواده با اشاره به آسیب شناسی و دلایل عدم فرزندآوری خانواده های نگهدار حیوان خانگی افزود: اگرچه معضلات اقتصادی از جمله بزرگ ترین موانع فرزندآوری به شمار می آید؛ اما بسیاری از خانواده ها نیز از باب تربیت کودک وضعیت تحصیل خدمت سربازی ازدواج و جریانات جهیزیه نگرانی دارند؛ به عبارت دیگر بسیاری از زوجین به جای قبول کردن مسئولیت فرزند تن به نگهداری از حیوانی می دهند که فعالیت و سرگرمی کمتری نسبت به کودک می طلبد و اوج دردسری که دارد؛ فقط به مریضی ختم می شود و نه آسیب هایی که ممکن است بعد ها گرفتارشان شود.
فرزند میوه ازدواج و خانواده است
حسین خانی معضل تک فرزندی را به عنوان دومین مانع فرزندآوری عنوان و تشریح کرد: مشکل بعدی از جایی آغاز می شود که سودای یک خواهر یا برادر و همبازی در سر فرزند اول جوانه می زند و والدین پس از مرور سختی ای که از بابت فرزند اول کشیدند؛ سگ یا گربه را جایگزین فرزند دوم و سوم می کنند. با این حال همچنان علت اول بر علت دوم مقدم است.
از زاویه ای دیگر حیوانات خانگی معنای حیوان بودن خود را از دست داده و در قالب و معانی مختلفی پدیدار می شوند؛ خطاب قرار دادن این حیوانات تحت عنوان «بچه» عملکردی ورای سرگرمی و پر کردن اوقات فراغت است. در موقعیتی که اغلب صاحب های حیوانات خانگی از حیوان به عنوان عضوی از خانواده یاد می کنند؛ زنگ هشدار ارتباط احساسی و عاطفی و همچنین دلبستگی روحی به حیوان به صدا در می آید.
وی خاطرنشان کرد: اگرچه در آموزه های دینی همواره به مراقبت و دوستی با حیوانات تاکید شده؛ اما فرزند و فرزندآوری نیز ثمره و میوه ازدواج و خانواده است که از جمله پایه های یک خانواده تلقی می شود.
انتهای پیام/