عدالت و توسعه در دولت جدید

به عنوان مثال ، وجود دارد و نیست ، آنها نمی توانند با هم باشند. یا در جهان محتوا و وسعت امکانات ، نمی توان تصور کرد که یک پدیده هم جوهر باشد و هم عرض ، یا نه جوهر و نه عرض. البته اینها بحث هایی است که بیشتر با ذات طبیعت همخوانی دارد ، در غیر این صورت در قلمرو وجود امکان پذیر نخواهد بود. با این حال ، با این مفهوم ، چهار اتفاق سیاسی و اقتصادی رخ می دهد:

اول ، نه عدالت و نه توسعه

ثانیاً ، عدالت ، بله ، اما توسعه نیست

سوم ، توسعه ، بله ، اما عدالت نیست

و چهارم ، عدالت و توسعه

گاهی اوقات باید بشنویم که اگر عدالت وجود داشته باشد ، مانع توسعه تلقی می شود ، یا اگر می خواهیم توسعه داشته باشیم ، نمی توانیم عدالت داشته باشیم. یا برخی افراد امتیاز می دهند و می گویند ما ابتدا باید توسعه دهیم و سپس عدالت.

برخی دیگر معتقدند عدالت آنقدر تنگ و تاریک است که همه آنها در فقر و بدبختی برابرند.

نمونه هایی نیز برای همه وجود دارد. ما کشورهایی داریم که تا آنجا که ممکن است توسعه داده اند و این کار را برای بسیاری درست انجام داده اند ، اما اختلاف طبقاتی در اینجا بیداد می کند. مثال آن ایالات متحده است ، جایی که توسعه در اولویت قرار دارد ، اما همانطور که همه می دانند ، تبعیض بیداد می کند ، به ویژه برای افراد رنگین پوست. کشورهای دیگری هستند که نه عدالت وجود دارد و نه توسعه ، و آنها هنوز به ثروت داخلی وابسته هستند و عدالت وجود ندارد. ثروت تعداد کمی از مردم معادل بیش از 90 درصد جامعه است. تفاوت بین کشورهای بی عدالتی توسعه یافته و کشورهای توسعه نیافته در این است که در کشورهای توسعه یافته ، ثروت ثروتمندان حداقل تا حدی صرف توسعه می شود. اما در کشورهای توسعه نیافته ، اموال در دست چندین مستأجر انباشته شده و برای مقاصد شخصی ، قبیله ای و تجاری آزاد می شود. آنها همیشه دولت ها را گروگان می گیرند و ثروت خود را در کشورهای دیگر سرمایه گذاری می کنند. در هر دوی این کشورها ، برخی از افرادی که بیش از حد درآمد دارند نمی دانند چه کار کنند ، و آنها کسانی هستند که سیاست ملی و جهانی را تنظیم می کنند ، در حالی که دیگران در فقر زندگی می کنند و به سادگی می گویند افرادی که در فقر زندگی می کنند باید حذف شوند.

دولت جدید ایران امیدوار است که بر عدالت و توسعه تمرکز کند. و از نظر قدرت داخلی ، بازگرداندن قدرت اقتصادی ایران و قادر ساختن کشور به سمت توسعه پایدار است. تقویت پول ملی ، جدی گرفتن مالیات ، افزایش صادرات ، ایجاد مزیت های نسبی ، تثبیت قیمت ها و پیگیری عدالت در توسعه.