هیچ استانی از نظر تولید سالانه کشاورزی با خوزستان مقایسه و رقابت نکرده و هیچ استانی مزایایی را که منطقه آزاد اروند به شهروندان خوزستان می رساند ، ارائه نمی دهد.
علاوه بر این ، خوزستان حداقل پنج باتلاق رویایی دارد: حورالعظیم ، شادگان ، شیمبار ، میانگران و بامدج ، که هر کدام می توانند به عنوان صندوق پایدار ارز برای کشور درآمدزایی کنند. خوزستان همچنین دارای بیش از هزار مکان تاریخی ارزشمند است که هر یک می توانند مقصد گردشگری بی نظیری برای دوستداران فرهنگ ، تاریخ و میراث طبیعی در ایران و جهان باشند ؛ وجود دو میلیون درخت نخل در خوزستان و تقریباً پانصد گونه پرنده در این استان شاید برای رونق اقتصادی کشور و گردشگری کافی باشد و البته این لیست افتخارآمیز پایان کار نیست …
اگر مردم در دغاغله و بسیاری از سکونتگاههای چوزستان هنوز به آب آشامیدنی دسترسی ندارند ؛ اگر هنوز یک تصفیه خانه استاندارد در مرکز استان وجود ندارد ؛ اگر بدترین راه مدیریت پسماند و پساب در خوزستان است. اگر بدترین و خیس ترین محصولات با آب و هوا و موقعیت دشتهای استان ناسازگار باشد ، در خوزستان کاشته می شود و اگر منطقه منابع گرد و غبار و مراکز بحرانی فرسایش باد به طور مداوم افزایش یابد ؛ فقط یک دلیل وجود دارد! این که حکام خوزستان و ایران احساس می کردند برای به دست آوردن پول بیشتر و مشاغل بیشتر نیازی به پایبندی به هنجارهای زیست محیطی در خوزستان نیست و طبیعت اکنون سیلی محکمی به ضد طبیعت گرایان می زند ؛ همان سیلی سخت که در اصفهان ، فارس ، ارومیه ، جازموریان ، تهران ، قم ، خراسان ، مازندران ، گلستان ، گیلان ، لرستان ، چهارمحال و بختیاری و … شنیده ایم ، اگر به سرعت ترتیب توسعه را تغییر ندهیم به واقعیت اکولوژیکی کشور
آیا عبرت آموخته ایم یا هنوز کسانی را که می خواهند آرمان پیشرفت را از خودکفایی در کشاورزی به غذا ، جاسوس و نفوذی دشمن تغییر دهند و تصویر ، صدا و … را تحریم کنند ، فرا می خوانیم؟