فرش را هنر ببینید نه صنعت!

با روی کار آمدن سید عزت الله ضرغامی، طرح جداسازی مرکز ملی فرش ایران از وزارت صمت و پیوستن به وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی مطرح شد. این طرح که اردیبهشت ماه امسال از سوی رئیس مرکز ملی فرش رد شد، با مخالفان متعددی مواجه شد و اغلب مواردی مانند قطع صادرات را مطرح کرد. با این حال، برخی همچنان طرفدار جدایی هستند و به مشکلات صنعت فرش اشاره می کنند و از رویکرد صرفا اقتصادی به این صنعت انتقاد می کنند.

بیانان اربابی، کارشناس و استاد دانشگاه یکی از همین موافق است. وی در گفت‌وگو با ترندونی، علاوه بر بحث‌هایی مانند مشکلات فرش و تولیدکنندگان آن، با واگذاری آن موافقت کرد و گفت: با واگذاری مرکز ملی فرش ایران از وزارت صمت به وزارت فرهنگی موافقم. میراث. «راه حل این است که در ابعاد فرهنگ و جامعه هنری بیشتر به این موضوع توجه شود و فقط در بعد اقتصادی نباشد.

مطمئن نیستید صاحب فرش کیست؟!

یکی از مواردی که در مورد این استاد دانشگاه صحبت کردیم، عدم حضور هنری در صنعت فرش است. برخی از منتقدان، صرف نظر از اینکه مرکز ملی فرش ایران در کدام وزارتخانه است، معتقدند رویکرد مسئولان در این حوزه صرفاً اقتصادی است و معتقدند مردم عموماً رویکرد هنری به محصول ندارند. اربابی درباره صحت و سقم این فرضیه گفت: فعلاً مشخص نیست که چه کسی مسئول این صعود است؟ من خیلی علاقه مندم ببینم به جای اینکه بحث فرش را یک جریان ملی ببینیم، یک جریان وزرا ببینیم. مثلاً می گوییم صنعت معدن و تجارت و وقتی می گوییم زبان از کلمه هنر – صنعت استفاده می کنیم که اشتباه است. «ممکن است فکر کنند چون حرف اول در وزارتشان صنعت است، نباید آن را نادیده بگیرند.

وی گفت: از سوی دیگر، فکر می کنم رهبری مرکز فرش مدت هاست که انگیزه سیاسی داشته است و اکثر رهبران شایسته مدت هاست که خداحافظی کرده و این مکان را به عرصه سیاسی و نقطه شروع تبدیل کرده اند. ادامه داد.

این استاد دانشگاه با انتقاد از اکثر مدیران سابق مرکز ملی فرش ایران گفت: آیا مرکز ملی فرش ایران بخشی موقتی است که عده ای رزومه مدیران را تکمیل و ترک می کنند؟ مبنای چنین مدیریتی در زمانی که ناپایدار است چیست؟ “من تعجب می کنم که چگونه این مدیران از فرش اطلاعی ندارند؟

اربابی درباره رویکرد دولت در قبال اقتصاد فرش گفت: در اقتصاد فرش ما را شکست خورده می دانند و نتیجه از قبل مشخص است. چون سرمایه ای وجود ندارد که دولت بخواهد در این زمینه سرمایه گذاری کند. – شرکت های کوچک و بزرگ در این زمینه به نظر من بسیار کارآمدتر هستند زیرا افزایش را یک روند بلندمدت می دانند.

وی افزود: این کالا شکل خانوادگی به خود گرفته است و دولت نمی تواند وارد روستاها شود و می خواهد تولید را افزایش دهد. – چون نیاز به رابطه نزدیک دارد.

احتمال حذف همدیگر بیشتر از رقابت است

یکی از مواردی که همیشه در مورد مشکلات فرش ذکر شده قیمت مواد اولیه است. این را نه تنها تولیدکنندگان فرش، بلکه سایر هنرمندان صنایع دستی نیز شنیده اند. برخی راه حلی برای این موضوع بر اساس تامین مواد اولیه از کشور پیشنهاد داده اند که برای برخی راه حلی آرمان گرایانه به نظر می رسد. عربی به ترندونی گفت: فکر نمی‌کنم این تصویر واقعی باشد، زیرا میزان پشم در کشور ما در حال حاضر محدود است و زمانی که به سطح بالایی از تولید برسیم، کافی نخواهد بود. به عنوان مثال، ما نمی‌توانیم مواد اولیه فرش اصفهان یا قم را تامین کنیم.

وی ادامه داد: اما شکی نیست که ما در ایران جاهایی داریم که پشم مناسب قالی بافی دارند و می توانند در حد پشم خارجی تولید کنند. اما ما نمی توانیم کل بازار را تامین کنیم. می توان گفت چرا این فرصت ها را نادیده می گیریم.

این کارشناس فرش افزود: ایراداتی وجود دارد که به تجربه من بعد تاریخی بیشتری دارد. همسایه را نبینید یا به رقیب شایستگی بدهید. یعنی بیشتر تلاش می کنیم که همدیگر را حذف کنیم. این گلایه ای است که می توان گفت برخی از تولیدکنندگان فرش و ابریشم از آنها تخفیف یا حمایتی ندارند. در حالی که ممکن است رنگ های طبیعی و تولید مواد اولیه ضروری تلقی شوند، اما نکته اصلی این است که ما سازمان ها و ساختارهای مناسبی نداریم. من فکر می کنم صحبت از مشکلات در این زمینه خسته کننده شده است. مشکلات فرش 20 سال است که تکرار می شود و حل نشده است. “این چه چیزی را نشان می دهد؟”

وی گفت: این نشان می دهد که هیچ کس برای حل این مشکلات جدی نیست. نکته خسته کننده این است که چند بار باید تکرار کنیم؟ من و سایر دوستان مشاور در آن زمان گفتیم مهم نیست فرش کجا باشد. سوال این است که آیا می خواهیم کاری در مورد تیک آف انجام دهیم؟ اگر نمی‌خواهیم کاری بکنیم، فرق مرکز ملی فرش ایران در وزارت صمت یا وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی چیست؟ »

وزارت صمت آزمایش خود را انجام داده است

اربابی با بیان اینکه وزارت صنعت، معدن و تجارت در این مدت هر کاری را که باید در حوزه فرش انجام شود نشان داده است، گفت: با واگذاری مرکز ملی فرش ایران از وزارتخانه موافق هستم. فدراسیون روسیه. سکوت برای وزارت میراث فرهنگی فکر می کنم وزارت صمت قبلاً آزمایش خود را انجام داده است. «راه حل این افزایش، تمرکز بر بعد فرهنگی و هنری است تا بعد اقتصادی.

وی ادامه داد: در بحث اقتصادی می‌توان انتظار داشت که تلاش‌های بخش خصوصی و حمایت‌های قانونی مستمر موجب پایداری آن شود. اما فکر نمی‌کنم خیلی درست باشد که ما فقط می‌خواهیم فرش را به عنوان یک محصول ببینیم. صنایع دستی یک فناوری فرهنگی است. فناوری فرهنگی به این معنا که بیشتر این پدیده محصول دست، اندیشه، قلمروهای تاریخی، یادبود و فرهنگی است. کسانی که می گویند هنر و صنعت باید به این سوال پاسخ دهند که صنعت این فرش دستباف چیست؟ بخش صنعت در مورد صنایع دستی تنها می تواند در تولید مواد اولیه فعالیت داشته باشد، بنابراین کارخانه هایی را معرفی می کنیم که مواد اولیه قالی بافی را تولید می کنند. “این یک صنعت است و من با آن موافقم.”

وی گفت: لایه بعدی مربوط به صنعت رنگ آمیزی است که اگر بخواهید با دست انجام دهید، می توان آن را به صورت صنعتی در کارخانه ها رنگ آمیزی کرد. قسمت اصلی و بسیار بسیار خاص این اثر مانند یک فیلمنامه در یک فیلم است که اکثر کارگردانان به آن اشاره می کنند طراحی است. ما با طرح و نقش فرش دستباف مشکلی نداریم و فکر می کنم اگر در دنیا جایزه ای در این زمینه در نظر گرفته شود قطعا جایگاهی خواهیم داشت چرا که ما ممتاز هستیم و همه ویژگی ها را در این زمینه داریم. ما به طرح ها و طرح های خود نیاز داریم.

آخرین نیرویی که اعمال کردیم نمایش بود

آیا اربابی همچنان این سوال را مطرح می کند که آیا واگذاری مرکز ملی فرش ایران به وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی مشکلات اقتصادی ایجاد می کند یا خیر؟ «در این باره سوالی می پرسم: سازمان های دولتی تاکنون چه کمکی به تولیدکنندگان و فعالان فرش کرده اند؟ من در این مورد به آمار تکیه می کنم.»

وی ادامه داد: در حال حاضر 90 درصد کارآفرینان موفق ما افرادی هستند که صحبت می کنند و در هیچ جلسه ای شرکت نمی کنند، اما هم تجارت خوب دارند و هم فروشگاه های خوب. من نمی گویم که آنها تجارت خوبی انجام می دهند، آنها با مشکلات زیادی پیش می روند، اما همچنان قوی هستند. چرا این افراد روی صحنه نیستند؟ “چرا صدای آنها را نمی شنویم؟”

این کارشناس افزود: دوره چند ساله و دستاوردهای نمایشگاه را بررسی کنید. مرکز ملی فرش ایران برای فرش خارج از کشور چه کرده است؟ آنها نمایشگاه را به فروشندگان فرش دادند که توانایی مالی داشتند و به آنها گفتند که بروید اینجا برگزار کنید زیرا ما مجبور نیستیم به شما دلار بدهیم. نقش مرکز ملی فرش در اینجا چیست؟ «آخرین نیرویی که ما استفاده کردیم در نمایش بود و به هر حال انتقاد شد که چرا بخش خصوصی اینقدر حضور دارد و اگر این افراد نبودند، هیچکس نمی خواست کاری بکند.

او گفت: بخش بزرگی از بازار فقط جلوی بینی او را می بیند. طبیعتاً رفتن به نمایش جسارت بیشتر و بینش طولانی مدت می خواهد. فکر می‌کنم تنها راه درست برای رسیدن به قالی‌های ایران، نگاه به مقوله فرهنگی آن است که برای ما ارزش بیشتری ایجاد می‌کند و در عین حال اجازه می‌دهد تجارت رونق بگیرد. محصول همه جا هست، شما باید برای محصول محتوا تولید کنید. تولید محتوا همان مضامین فرهنگی، هنری و تاریخی آن است. – باید محتوایی تولید شود که مصرف کننده پسند باشد که بتواند اطلاعات و انگیزه استفاده از این کالاها را ایجاد کند.

اربابی در پایان خاطرنشان کرد: فرش جریانی طولانی است که باید برای مدت طولانی به آن نگاه کرد و به نظر من تنها راه درست نگاه به مقوله فرهنگی است. دانش، صنعت و بازار فرش کنار هم نمی نشینند و اگر هم بنشینند چالش سختی است که نمی توان ادامه داد.»

انتهای پیام/