سران بایرن مونیخ برای یکی از هواداران رسمی پیام جالبی ارسال کردند که در نهایت آنها با کمال احترام و احترام از برگزاری بازی پشت درهای بسته عذرخواهی کردند؛ این بدان معناست که بزرگترین نیروی فوتبال آلمان با کمال عذرخواهی عذرخواهی می کند برای اینکه این تقصیر باشگاه نیست ، زیرا واقعاً می فهمد که بزرگترین دارایی این باشگاه ، باشگاه “فن” است و باید با او مانند یک ارباب رفتار کرد.
همانطور که ترندونی می نویسد ، روزنامه نگار رسول بهروش در این روزنامه می نویسد همشهری وی نوشت: “بوندس لیگا آلمان اولین لیگ معتبر جهان است که رقابت خود را در شرایط تاج از سر می گیرد.” بدیهی است ، عاقبت بازی های این فصل پشت درهای بسته برگزار می شود. اما مدیران بایرن در مونیخ پیام جالبی را به یکی از هواداران رسمی خود فرستادند که با ادب و احترام از عذرخواهی از دست دادن بازی درهای بسته عذرخواهی کرد. این بدان معنی است که بزرگترین نیرو در فوتبال آلمان با کمال عذرخواهی عذرخواهی می کند برای اینکه این تقصیر باشگاه نیست ، زیرا او واقعاً می فهمد که بزرگترین دارایی باشگاه ، باشگاه “فن” است و باید با او مانند یک پروردگار رفتار کرد.
حال آن نگرش را به فوتبال ایران و موقعیت رهبران ما در برابر هواداران مقایسه کنید. در کشور ما ، نحوه برخورد با این گروه به گونه ای است که گویا افرادی مانند فوتبال ، چمن پر شده و بیکاری را دوست دارند ، که نباید آنها را “پیچ و تاب” کرد. وقتی اوضاع به حالت عادی برگردد ، می توانید روزی شماره تلفن های 16 باشگاه لیگ برتر را لیست کنید ، یک به یک با آنها تماس بگیرید و یک سؤال ساده مانند زمان و مکان تمرین تیم بپرسید. در این حالت ، خواهید دید که چندین گروه از مسئولان وظیفه خود را بر عهده دارند ، و همچنین لحن منزجر کننده و خواستار درگیری را نیز خواهید فهمید. در اصل ، در ایران توجه زیادی برای طرفداران (و به طور کلی شهروندان) وجود دارد. تاکنون هزار بار دیده ایم که ناگهان زمان مسابقات و گاهی اوقات روز تغییر می کند. بدون فکر کردن ، شاید او با تقویم قبلی خوش شانس بود. همین چند ماه پیش استقلال و پیکان 3 ساعت قبل از مسابقه از ورزشگاه قدس به آزادی منتقل شدند یا در آخرین ساعات یک مسابقه هیجان انگیز سپاهان – پرسپولیس پشت درهای بسته برگزار شد که برای آن ده ها فروخته شد. هزاران بلیط الکترونیکی. بود. اگر آن را با مدیران بایرن در مونیخ به اشتراک بگذارید ، آنها احتمالاً صمیمانه گریه می کنند!
بیست سال پیش ، به عنوان یک نوجوان ، آدرس چندین باشگاه بزرگ اروپایی را نوشتم که از این میان نامه های ترسناک 2 سطری را به زبان انگلیسی با محتوا برای نوشتن علاقه به منچستر یونایتد نوشتم. من نامه را در یکی از همان جعبه های زرد چاپ کردم و بعد از 26 روز یک بسته سفارشی از باشگاه انگلستان دریافت کردم. این مجموعه شامل دو کاتالوگ رنگی بسیار شیک در مورد تاریخچه این باشگاه و البته استادیوم اولدترافورد است. من هنوز این فهرست ها را نگه می دارم؛ نه به این دلیل که آنها یک هدیه ویژه بودند ، فقط به خاطر این که فراموش نکردم که برخی از افراد در انگلستان حتی به یک هوادار کوچک در ایران نیز اهمیت می دهند. کاملاً هوادارانی که نمی توانند بلیط بخرند و نمی توانند بازی و لباس اصلی بخرند ، کاملاً بی علاقه هستند. “درک این که چرا آنها آنجا هستند و ما اینجا هستیم ، کار سختی نیست.”
انتهای پیام