شما هم در این روزهای خانه‌نشینی چنین احساسی دارید؟

به گزارش ترندونی ، وقتی دوو کیو ، مدیر هنری چهار ساله فیلادلفیا ، متوجه شد که باید تا زمان اطلاع قبلی از خانه کار کند ، وی خیال پردازی درباره پروژه هایی را که اکنون می تواند در خانه اش به پایان برساند ، خیال پردازی کرد. وی گفت: “ما برای خرید انواع رنگ و لوازم جانبی برای کابینت ها رفتیم و به فکر ساختن کابینت های آشپزخانه بودیم که همیشه می خواستیم.” دو هفته بعد ، او و همسرش حتی به این وسایل دست نزنند! آنها دو فرزند دارند و به شغل احتیاج دارند. وقت اضافی نیست! س “می گوید:” اکنون می فهمیم که این ایده احمقانه ای است ؛ بسیار بیشتر از آنچه فکر می کردم این استرس زا است. “

از آنجایی که شیوع کرونا ویروس به خانه ها سرایت کرده است ، بسیاری از افراد تحت فشار قرار گرفته اند تا گوشه خانه های خود را مجدداً سازماندهی کنند ، آشپز ماهر شوند یا نانوایی شوند ، “شاه لیر” دیگری بنویسند و بدن خود را الگوبرداری کنند. برای اندازه گیری اینترنت با دید ثابت و “چالشهای” گسترده ، تنها تقاضا برای انجام کارها را تقویت کرده است.

جولی اولستراپ ، یک عکاس 57 ساله از کلرادو می گوید: “همه جا است ؛ در پست های وبلاگ ، در رسانه های اجتماعی و ایمیلهایی که از مردم دریافت می کنم:” از وقت خود به طور مؤثر استفاده کنید. “

اما در میان این “همه گیر” یا “همه گیر جهانی” که تقریبا همه جنبه های زندگی مدرن را تحت الشعاع قرار می دهد ، مردم می فهمند که انجام کارها بیشتر و سخت تر می شود.

کریس بیلی ، مدیر بهره وری و نویسنده Frattack می گوید: “تولید در بهترین شرایط ممکن است به اندازه کافی دشوار باشد که چگونه می توانیم توجه خود را در دنیایی از حواس پرتی مدیریت کنیم. داره این ایده که ما امروز اوقات فراغت زیادی داریم ، باورنکردنی است ، اما با اوقات فراغت امروز متفاوت است. “ما در خانه هستیم زیرا ما باید در خانه بمانیم و خیلی کم به چیزهای اطراف خود توجه کنیم ، زیرا ما در میان بسیاری از امور زندگی می کنیم.”

وی پس از اطلاع سارا جانسون ، 30 ساله ، که برای کار خیریه کار می کند ، اعلام کرد که ممکن است محل کارش بسته باشد ، وی برنامه دقیقی را برای کلیه کارهایی که باید برای انجام در سه ساعت اضافه کاری انجام داد ، تهیه کرد. وی می گوید: “من آخر هفته گذشته نشسته ام و با خودم فکر کردم که از این زمان بیشترین استفاده را نمی کنم ، زیرا من معمولاً آن را نداشتم.” وی گفت: “در تقویم روزانه من یک ساعت را برای تمرین در خانه اختصاص داده ام ، سپس به مدت سه ساعت کار می کنم ، سپس یک صبحانه خانگی ، یک ناهار کوتاه درست می کنم و شب ها کارهایی را انجام می دهم که نیاز به دیدن صفحه است.” در غیر این صورت ، من شام را آماده می کنم و سپس مقداری می دهم. “او اذعان می کند که هیچ یک از اینها برای او رخ نداده است.

اصرار بر موفقیت بالاتر از انتظارات ، حتی در مواقع بحران جهانی ، نشان دهنده فرهنگ “همیشه کار” ایالات متحده است. مجله New جمهوری در مقاله جدید نوشت: “این طرز فکر اوج رسیدن اوج طبیعی فرهنگ شتاب آمریکایی است.” “ذهنیتی که می گوید لحظه ای از زندگی ما باید کالایی باشد و به نفع و تبلیغ خود ما متمرکز شود”. انتشارات آنلاین اوچلون می گوید: “اگر به اندازه كاری شانس داشته باشید كه شغلی داشته باشید ، تنها کسی كه به آنچه انجام می دهید اهمیت می دهد رئیس شماست.”

هلت پیترسن ، روزنامه نگار و نویسنده ، می نویسد: “چگونه نسل هزاره به نسلی در حال سوختن تبدیل شده است” ، می نویسد: “هلت پیترسن ، روزنامه نگار و نویسنده ، می گوید:” ما چنان عادت کرده ایم که در هر دقیقه از زندگی ما چنان مولد باشیم که مثلاً وقتی قدم می زنم ، باید به یک پادکست ” به اطلاعاتی گوش فرا دهید که مرا “مطلع تر” یا “بهتر” می کند.

دکتر پترسون می گوید: “انگیزه بهینه سازی هر دقیقه ، به ویژه در میان نسل هزاره (نسلی که پس از دهه 90 به دنیا آمد) رایج تر است.” “من فکر می کنم که از نظر نسل هزاره ، مغز ما از نظر” مولد بودن “، چه به مراقبت و چه احساس بدی ، دچار نقصی می شویم.”

مگی شومان دو ساله اکنون با مشارکت خانواده خود در یک چالش محبوب از طریق یک برنامه آموزشی ورزشی روبرو است. وی گفت: “همه افراد در نرم افزار هر روز کار را چک می کنند و به دلایلی ، من نمی دانم ، اکنون که فکر می کنم باید کاری انجام دهم و انجام نمی دهم ، این احساساتی است که مردم شکسته دارند.” من دارم ”

شومان همچنین درخواست خواهرش را برای شرکت در یک چالش در اینستاگرام رد کرد و در عوض “یادداشت تشکر” را آماده می کند (روشی در روانشناسی پوزیتیویستی که در آن مردم چیزهایی را که برای آنها سپاسگزار هستند با جزئیات می نویسند). . او همچنین “پذیرش” را تمرین می کند و می گوید ، “از شما انتظار می رود چیزی یا ایده اقتصادی جدیدی را پیش بیاورید ، یا کاری فوق العاده جالب انجام دهید تا وقت خود را در خانه بگذرانید ؛ من فقط هستم”. “من در تلاش هستم تا با روح هستی مقابله کنم.”

نوئل کلسو 38 ساله مشاور علمی در جورجیا است. او می گوید در لحظه های کوچک گذرا تلاش می کند “بهره وری” را پیدا کند ، اما اتفاقات اخیر دیدگاه او را تغییر داده است. وی گفت: “از نظر بسیاری از آمریکایی ها ، کار همه در معرض خطر است ؛ اگر فکر می کنید شما از طبقه متوسط ​​، طبقه متوسط ​​یا طبقه کارگر هستید ، زندگی همه در معرض خطر است.” وی در حال حاضر تلاش می کند که اجازه ندهد ذهنش به عنوان “ترس ، نگرانی ، ترس یا اضطراب” خوانده شود و در عوض خود را ترغیب می کند که “مؤمن و تشکر کنند”.

اولستروپ می گوید: “قرار دادن تمام آن فشار و اضطراب روی شانه های من بسیار موثر است.” “من این اضطراب را به خودم تحمیل کردم در زمان اضطراب.”

آدام هاشم ، 40 ساله ، مدیر تولید برای یک شرکت در واشنگتن ، D.C ، می گوید که مدتی طول خواهد کشید تا مردم بدانند که “بهینه سازی خود” بی فایده است. وی گفت: “من در پایان تونل دین را رها کردم.” درباره این وضعیت ، او “از پنجره فرار کرد” و وضعیت امروز “مانند غوطه ور شدن در آب” است.

دکتر پترسون می گوید: “من فکر می کنم همه نگرش متفاوتی نسبت به این وضعیت دارند و تمایل به خجالت کشیدن کسانی که آنگونه که شما با آن رفتار نمی کنند یا موقعیت های مختلفی دارند ، خجالت نمی کشند.” “شما انجام دهید.”

پیدا کردن شادی های کوچک نیز کمک می کند. بیلی پیشنهاد می کند: “خودتان را به غذای هندی تبدیل کنید و همراه همسر خود مقداری آب بخورید ؛ ما راه طولانی داریم و باید همه این کار را برای خودمان آسان کنیم.”

منبع: نیویورک تایمز

انتهای پیام