کوچه تنگه؛ بله! – ترندونی

کوچه های آشتی کوچه های باریکی هستند که بیشتر در مناطق قدیمی یافت می شوند. عموم مردم بر این باور بودند که وقتی دو نفر عصبانی در این کوچه ها با هم درگیر شدند، این وضعیت مضحک باعث خنده و آشتی آنها شد. این کوچه‌های حاشیه شهرهای کویری رنگارنگ‌تر بودند و مردم به خاطر سایه‌هایشان از زیر آفتاب داغ و مستقیم فرار می‌کردند. برخی معتقدند که این کوچه ها برای دسترسی به حمام زنانه بوده و فقط مختص زنان بوده است.

در شهر شلوغی مثل تهران، هنوز نمونه هایی از کوچه آشتی وجود دارد. از محله شمیرانات تا پاسداران و پامنار؛ کوچه ها برای بسیاری از رهگذران جذاب هستند و تبدیل به موضوع عکاسی می شوند، اما شهرنشینانی که خانه هایشان در این کوچه هاست پر از ترافیک است. از اسباب کشی گرفته تا جابجایی آمبولانس ها و موانع تا حرکت وسایل نقلیه شخصی آنها.

علیرضا زمانی – کارشناس فرهنگی و اجتماعی – وی درباره این کوچه ها به ترندونی گفت: در گذشته ساخت و ساز بر اساس اصول خاصی صورت نمی گرفت، صحبت از مدیریت بحران نبود و محله ها بیشتر توسط کوچه ها، گذرگاه ها و بازارها شکل می گرفت. بعضی کوچه ها باریک بود و می گفتند اگر دو نفر بخواهند از کوچه رد شوند باید از هم رد شوند و اگر عصبانی هستند با روی آوردن به هم آشتی می کنند; به همین دلیل این کوچه ها به کوچه های آشتیانکان معروف بودند. به عبارت دیگر «مصالحین» به تنگی کوچه ها اشاره کردند. از این کوچه ها در منطقه سنگلج و عودلاجان تهران زیاد بود و هنوز هم وجود دارد. «اکثر طبقه متوسط ​​در این مناطق زندگی می کردند و کمتر این کوچه ها را در مناطق اصیل عودلاجان می بینیم.

به گفته وی، اصولی در طرح های شهرداری اندیشیده شده است که عرض کوچه ها معمولاً 6 یا 8 متر است و با وجود مدیریت بحران و برنامه ریزی برای توسعه شهر تهران، قطعاً خانه های این کوچه ها باید بهسازی شود. گسترده باشید؛ به همین دلیل این کوچه ها به تدریج در حال از بین رفتن هستند.

علاوه بر کوچه های آشتیکنان، انواع مختلف دیگری از جمله سبت ها، کوچه های هزار درخت، کوچه های دربند را می توانید ببینید، اما احتمالاً کمتر کسی می داند که نمونه اولیه این کوچه ها کجا و چگونه شکل گرفته است.

حمیدرضا بیگ زاده – کارشناس معماری – بافت محلی شهر را چند عامل تعیین می کرد: ترتیب حرکت آب یا شیب زمین، ترتیب مسیرهای مالرو، آدامرو یا کاروان که به مرور زمان بر تقسیم و مسدود شدن شهر تأثیر گذاشته است. وی به ترندونی گفت: بافت ها. در جاهایی که بین زمین ها به دلیل جابه جایی آب گذرگاه های باریکی ایجاد می شد و بیشتر آن ها زمین کشاورزی بود، در مواردی بین این قطعات دیوار کشیده می شد زیرا در آن زمان به بحث حمل و نقل توجه نمی شد. .. شاید شکل گیری اولیه کوچه آشتی به دلیل همین مسیرهای بین مزارع و باغ ها بوده است. بعدها با افزودن آنها به محدوده ساخت و ساز مسکونی، کوچه ها شکل باریک خود را حفظ می کنند. در بسیاری از موارد در محله ها یا شهرهای تاریخی تهران در حاشیه کویر، به دلیل نحوه تقسیم زمین و یا گاهی به دلیل شرایط اقلیمی، از کوچه های بسیار باریک استفاده می شد. این کوچه های باریک دیگر با استانداردهای امروزی محبوب نیستند. زیرا یکی از معیارهای بافت فرسوده نفوذ ناپذیری است و تعریف آن این است که عرض راهروها کم باشد و خودرو نتواند در آن حرکت کند.

وی ادامه می دهد: اگر پارچه ثبت ملی نشود یا به طور کلی حفاظت شود، بیشتر این کوچه ها از بین می رود. «به خصوص با توجه به شکل امروزی ترافیک، که در آن بیشتر مردم دوست دارند اتومبیل هایشان به در یا خانه بیاید، به عبارت دیگر، ماشین بخشی جدایی ناپذیر از زندگی آنها است.

این مدرس دانشگاه فنی و حرفه ای جزداس با اشاره به فرهنگ سازی در این حوزه می گوید: فرهنگ سازی نیاز به عزم جدی در این حوزه دارد چرا که این کوچه ها به زودی از بین می روند و میراث فرهنگی و شهرداری ها باید برای فرهنگ سازی در این حوزه جدیت داشته باشند. . . علاوه بر این، نگرش عمومی نسبت به این کوچه ها چندان مثبت نیست. در قدیم اگر خانه کسی در این کوچه ها بود ویژگی مثبتی بود، اما امروز شرایط فرق می کند و عاملی است که ارزش ملک را کاهش می دهد، بنابراین برای تغییر ماهیت آن اختراع شد که آن را گسترش دهند. . در کوچه آنها و برخی از خانه های تاریخی اطراف کوچه نیز در حال از بین رفتن هستند و نمونه های مشابه آن در شهرک های تاریخی فراوان است. اگر اجازه ورود کارگاه ها و اشغال یا برداشتن سقف های سبت را بدهیم، خانه های تاریخی کنار این کوچه ها نیز آسیب می بیند، الگوی فضای شهری از بین می رود و به جایی می رسیم که روز سبت را به یادگار بگذاریم.

به گفته بیگ زاده، «با توجه به شرایط اقلیمی مناطق کویری، بیشتر نمونه کوچه های آشتیکان را می توان در شهرهای حاشیه کویر مشاهده کرد، زیرا سایه زیاد در این گذرگاه ها وجود دارد». این کوچه ها به دلیل ماهیت درون گرایی است و در چنین شرایطی بافت فشرده تر است. از طرفی پیچ و خم کوچه های آشتی جنبه دفاع از شهر و مسکن هم داشت، اما الان وضعیت فرق کرده و مثل گذشته نیست و این را می توان تهدیدی دانست که کمک رسانی به این معابر است. مشکل ساز. در مناطق کوهستانی که برف زیاد می بارد، به دلیل بارش برف و نیاز به آفتاب بیشتر، کوچه های کمتری وجود دارد. ما چیزی به نام شهر، روستا یا بافت تاریخی داریم که حفظ هویت و هویت آن یک اولویت مشترک است، اما حفظ مردم در این فضاها ارزشی نیست و نمی توان آنها را محکوم به زندگی در این مکان ها کرد. تغییر این فضاها مانند عملیاتی است که در هر مورد باید نقطه به نقطه ارزیابی شود تا بتوانیم بدون آسیب رساندن به آن اقدام کنیم. عرض کوچه های آشتیانکن کمتر از دو متر است. «اگر چاقوی قصابی برداریم و بگوییم هر کوچه باریکی تا عرض چهار متر نابودی وحشتناکی است و این گونه بافت های شهری بسیار ظریف هستند.

یکی از مشکلات ساخت و سازهای قدیمی این است که آمبولانس هایی مانند آمبولانس یا آتش نشانی در صورت بروز حادثه نمی توانند وارد منطقه شوند و کمک رسانی در این مناطق را با مشکل مواجه می کند. اما این معمار راه حلی هم برای این موضوع دارد: «اگر بخواهیم وسایل نقلیه ای مانند آمبولانس یا آتش نشانی بتوانند وارد منازل فردی شوند، منجر به سلاخی این سازه ها می شود، اما راه حل هایی وجود دارد و آمبولانس ها یا تجهیزاتی در این زمینه وجود دارد. این منطقه. قابل دسترسی است. وسیله نقلیه مجاز تا یک فاصله معین. به هر حال زندگی در این کوچه ها سخت است، اما به هیچ وجه نباید تمام بافت را از بین ببریم. ما روی این موضوع کار کمی انجام می دهیم و در برخی از شهرهای دنیا که به حفظ یک بافت تاریخی اهمیت می دهند، ماشین آلات خاصی آن بافت را طراحی کرده اند. آمبولانس های مورد استفاده در بافت تاریخی با سایر نقاط شهر متفاوت است. در کشور ما می توان از خودروهای کوچک یا برقی استفاده کرد و یا این اماکن را با قیمت متعادل در اختیار ساکنان این مناطق قرار داد. به نظر من بی نیاز نیست که انتظار داشته باشیم خودروهای اورژانسی در این مسیرها طراحی شوند یا از کشورهای دیگر خریداری شوند. اگر امکانات شهری را در بافت تاریخی مانند آتش نشانی فراهم کنیم، حتی اگر اتفاق ناخوشایندی رخ دهد، نیازی به استفاده از خودروی آتش نشانی در این مناطق نیست. اکثر بافت هایی که من در شهرهای تاریخی می شناسم از طریق همین امکانات قابل دسترسی است، البته این موضوع نیاز به فرهنگ سازی دارد تا مردم با درک و درک حفظ این کوچه ها به توافق برسند و سختی های زندگی در این فضاها را بپذیرند. «در آلمان فضاهای زندگی جدید طراحی شده زیادی وجود دارد که از رسیدن وسایل نقلیه به واحدهای جلویی جلوگیری می کند و مردم مجبورند در یک مسیر دوچرخه سواری یا پیاده روی کنند.

انتهای پیام/