بالاخره همان گونه که پیش بینی می شد رژیم صهیونیستی با اعلام آتش بس از مرزهای لبنان عقب نشینی کرد و ۲ ماه تهاجم بی نتیجه متوقف شد. هرچند نتانیاهو مدعی است آتش بس موقت است و تلاش می کند پرونده جنگ مختومه نباشد اما تصریح آموس هوکشتاین فرستاده ویژه آمریکا به لبنان بر دائمی بودن آتش بس نشانگر آن است که آمریکایی ها تمایلی به ادامه پشتیبانی ماشین جنگی اسرائیل ندارند و به دنبال بستن این پرونده هستند.
به گزارش ترندونیمحمدجواد اخوان در سرمقاله جوان نوشت: بالاخره همان گونه که پیش بینی می شد رژیم صهیونیستی با اعلام آتش بس از مرزهای لبنان عقب نشینی کرد و دو ماه تهاجم بی نتیجه متوقف شد. هرچند نتانیاهو مدعی است که آتش بس موقت است و تلاش می کند پرونده جنگ مختومه نباشد اما تصریح آموس هوکشتاین فرستاده ویژه امریکا به لبنان بر دائمی بودن آتش بس نشانگر آن است که امریکایی ها تمایلی به ادامه پشتیبانی ماشین جنگی اسرائیل ندارند و به دنبال بستن این پرونده هستند.
حدود سه ماه قبل که حملات ارتش رژیم صهیونیستی به جنوب لبنان شدت گرفت و نخستین نشانه های شعله ور شدن جنگ جدید نمایان شد مهم ترین دستورکار اسرائیلی ها در تهاجم به لبنان تحقق آرزویی بود که از سال ۲۰۰۶ بر دل صهیونیست ها مانده بود. در جنگ ۳۳ روزه هدف اسرائیل در هم پیچیدن طومار مقاومت در لبنان بود که نه تنها این آرزو محقق نشد بلکه حزب الله طی دو دهه گذشته به سازمانی فراملی و قدرت تأثیرگذار منطقه ای ارتقا یافت.
عقده شکست از حزب الله در طول این سال ها همچنان بر دل صهیونیست ها بود و شاید به همین دلیل بود که برخلاف اختلاف نظری که در مورد حمله به غزه در درون نخبگان جامعه صهیونیستی وجود داشت در تهاجم به شمال تقریباً اجماع نظر حاکم بود. همچنین نقش ویژه حزب الله در تقویت سایر اضلاع مقاومت در فلسطین و یمن نیز صهیونیست ها را به این جمع بندی رساند که پیروزی در غزه بدون نابودی حزب الله ممکن نیست ازاین رو با آنکه پرونده جنگ غزه هنوز مفتوح بود ماشین نظامی خود را به سوی شمال گسیل داشتند تا این بار برای همیشه کار مقاومت لبنان را یک سره کنند.
نوع استراتژی تهاجمی اسرائیل در جنگ اخیر تنها معطوف به سازمان مقاومت نبود بلکه در کنار ضربه به حزب الله کوچ اجباری شیعیان حامی مقاومت از جنوب لبنان را دنبال می کردند تا محیط اجتماعی مقاومت نیز نابود شود.
ضربات سنگینی که در روزهای نخست جنگ به بیروت و ضاحیه وارد شد و نیز شهادت جمعی از فرماندهان مجرب حزب الله و به ویژه شهید سیدحسن نصرالله و شهید سیدهاشم صفی الدین این امید کاذب را در تل آویو ایجاد کرد که کار حزب الله رو به اتمام است و دیگر مقاومت از زیر بار این ضربات کمر راست نخواهد کرد.
به رغم دو ماه بمباران بی امان هوایی با مخرب ترین سلاح های ساخت امریکا و نیز ورود زمینی ماشین جنگی زرهی اسرائیل به جنوب نه تنها پیشروی قابل اعتنایی حاصل نشد بلکه پاسخ موشکی مقاومت افزایشی شتابناک داشت. بدین ترتیب نه تنها آواره های الجلیل به خانه های خود بازنگشتند بلکه بحران آوارگی به حیفا و حتی پیرامون تل آویو رسید.
نتانیاهو در سخنرانی خود در خصوص آتش بس در ضمن اعلام دلایل اتخاذ این رویکرد به نکته ای مهم اشاره کرد و یکی از دلایل آتش بس را «لزوم تقویت نیروهای نظامی اسرائیل و غلبه بر موانع تسلیحاتی» ذکر کرد. واقعیت آن است که مقاومت مثال زدنی در غزه و جنوب لبنان نه تنها زرادخانه های اسرائیل را تقریباً خالی کرد بلکه کمک های تسلیحاتی سرشار امریکا و غرب نیز عملاً مشکل اسرائیل را حل نکرده و اینک ادامه جنگ برای اسرائیل دیگر ممکن نبود. این در حالی است که غزه از سال ها پیش و لبنان نیز از ابتدای جنگ در محاصره شدید قرار دارند بااین حال توانسته اند با استقامت توان دشمن صهیونیستی را از کار بیندازند.
بدین ترتیب نه تنها مقاومت اسلامی در لبنان نابود نشد و حامیان حزب الله لبنان را ترک نکردند بلکه حزب الله اراده خود را بر رژیم صهیونی تحمیل کرد و سرنوشت جنگ مشابه جنگ ۳۳ روزه رقم خورد. هرچند در پایان جنگ ۳۳ روزه کمیته «وینوگراد» دلایل شکست در جنگ را برای اسرائیلی ها بررسی کرد اما گویا این گزارش در تل آویو موجب عبرت نشد. در این گزارش تصریح شده بود «وارد شدن به جنگ بدون در نظر گرفتن استراتژی خروج یک اشتباه وحشتناک بود.» اینک نیز نتانیاهو درحالی که در باتلاق غزه گرفتار بود رژیم را درگیر جنگی سهمگین تر کرد و به رغم هشدارهای برخی هم مسلک هایش به این مسیر ادامه داد تا نهایتاً همان تجربه تلخ را برای رژیم صهیونی رقم بزند. حتی اگر بر فرض آتش بس هم دوام نیابد باز نتیجه همین خواهد بود و نابودی مقاومت اسلامی لبنان خیالی خام بیش نیست. حزب الله زنده است و زنده خواهد ماند.
*بازنشر مطالب دیگر رسانه ها در ترندونی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان می باشد.
انتهای پیام