تینا مزدکی_ شترها به عنوان دام صحرا شناخته می‌شوند و به خاطر داشتن کوهان عجیب خود، موجودی شگفت انگیز به شمار می‌روند اما کشف بقایای یک شتر غول پیکر در مناطق مرتفع قطب شمال این گونه را شگفت‌آورتر می‌کند.
بیشتر بخوانید:
تکه‌های استخوان این موجود باستانی در جزیره الزمر کانادا، دورترین و شمالی‌ترین منطقه‌ای که این گونه تا به حال کشف شده، پیدا شد. این تکه‌های استخوان نشان می‌دهند که این موجود باید حدود 3.5 میلیون سال پیش در جنگل‌های یخ زده شمال پرسه می‌زده و 30 درصد بزرگتر از همتایان مدرن خود بوده‌است.
این شترهای اولیه تقریباً دو برابر اندازه اکنون بودند. بیش از 3 متر قد داشتند و قوز پر از چربی خود را تکامل دادند تا به آنها کمک کند در سرما زنده بمانند. اگرچه منطقه‌ای که قطعات استخوان در آن یافت شد بین 14 تا 22 درجه سانتیگراد گرمتر از امروز بود، اما قطب شمال در آن زمان همچنان تا 9 ماه از سال پوشیده از برف بود همچنین پوشیده از درختان مخروطی و توس جنگلی بود.
با فرا رسیدن عصر یخبندان، شترها به سمت جنوب حرکت کردند. با رسیدن به بیابان‌ها، به طرز شگفت‌انگیزی خود را مناسب محیط جدیدشان می‌دانستند. کف پای صاف بزرگ آنها که برای پخش وزن خود روی برف تکامل یافته بود، به آنها کمک می کرد تا روی ماسه راه بروند. خز ضخیم پشت آنها که در ابتدا برای گرم نگه داشتن آنها ایجاد شده بود، اکنون آنها را در برابر نور خورشید محافظت می‌کند و سه پلک آنها که زمانی در برابر طوفان‌های برفی بسیار مؤثر بودند، اکنون از چشمان آنها در برابر شن‌های باد محافظت می‌کردند.
کوهان شتر در صحرا نیز مفید است. تقریباً تمام چربی آن به جای اینکه به طور مساوی در بدن پخش شود، در آنجا ذخیره می‌شود، بنابراین در محیط‌های گرم خنک می‌ماند. سفت نبودن کوهان شتر نیز کارآمد است. اگر شتر ذخایر چربی خود را مصرف کند، کوهان کوچک شده و به یک طرف می‌چرخد، تنها زمانی که حیوان تغذیه کرده و بخوابد به حالت عمودی خود باز می‌گردد.
منبع: discoverwildlife
227227