روایتی از طرح ترافیک تهران در دوران قاجار

پس از احداث میدان جدید توپخانه در میدان ارگ سلطنتی، توپ و توپخانه میدان ارگ را به آن محل منتقل کردند و حوضی هشت ضلعی در وسط میدان ارگ ساختند. در اطراف آن مسیر سنگفرشی ساخته شد و بقیه میدان به فضای سبز اختصاص یافت. آنها همچنین باغ ها را با ستون های سنگی و نرده های چوبی احاطه کردند. یک سال بعد برای جلوگیری از عبور احشام از میدان، خندق شرقی را پر کردند و خیابان را با آن سنگفرش کردند و با توپخانه جدید شروع کردند و با باز شدن بازار خاتمه دادند. در انتهای آن دروازه ای در خارج از شهر ساخته شد، بنابراین گذرگاه وحش از میدان آرگو قطع شد.

محمدحسن خان اعتمادالسلطنه در این باره می نویسد: «و قرار شد کالایی که حمل می کنند سالم باشد، در سمت شرق ارگ همایون دروازه ای به شهر و خندقی شرقی در پشت صحرا ساخته شد. خیابان به بازار. «این همان خیابان ناصریه وقت یا ناصر خسروی فعلی است.

177 سال پیش در زمان صدارت میرزا تقی خان امیرکبیرو همه سفرها به تهران ثبت شد. همزمان با سفر ناصرالدین شاه به کوما، دولت اعلام کرد که برای ورود و خروج از دروازه تهران مجوز لازم است و آن را «بلیت دروازه» نامید. نام مسافر، دلیل سفر، هدف و مبدأ سفر نیز هنگام برداشت بلیط پرسیده شد. این کار برای حفظ امنیت سیاسی انجام شد. از آنجایی که این شهر در دوره ناصری یکی از مسائل مهم حکومتی بود، واردات و صادرات گندم نیز به صورت روزانه ثبت می شد. حتی سندی با اسامی افرادی که از دروازه های مختلف تهران وارد و خارج شده بودند، ثبت شد. تهران در آن زمان 12 دروازه داشت که شامل حضرت عبدالعظیم، غار، خانی آباد، گمرک، قزوین، باغشاه، یوسف آباد، دولت، شمیران، دوشان تپه، دولاب و خراسان بود.

کالسکه ها برای عبور از خیابان های تهران در آن زمان به زیرساخت نیاز داشتند و به همین دلیل دستور دادند خیابان ها را آسفالت کنند. کوروش سعدوندیان در کتاب اول تهران می نویسد: خیابان های تهران برای اولین بار آسفالت شد. از کوچه های ارگ شروع شد. – دلیل آن تسطیح حمل و نقل بود.

وقایع اتفاقیه در آن زمان در شماره 36 می نویسد: نباید قبلاً همه داشته باشند; آن روزها تصمیم بر این بود که هرکس می تواند ارابه سواری کند، هزارتوی خادمان دولت در برابر اشراف، مسافرکشی یا در مجموعه همایون باشد. معیرالممالک گفت: «در این راستا، آنها مجوز عمومی داده‌اند و این محموله‌ها در کارخانه ابواب الجمعه، نزدیک توسعه‌دهندگان تولید می‌شود.

همین روزنامه در شماره سی و هشتم خود می نویسد: «از آنجایی که تصمیم بر این است که روزانه تعداد واگن ها در تهران افزایش یابد و حمل واگن ها روان و خوب باشد، مقرر شد کوچه توسط رویال سنگفرش شود. ارگ; برای اینکه هم اسب ها و هم کالسکه ها به راحتی عبور کنند و با پای پیاده استراحت کنند. وسط کوچه ها را برای عبور ترافیک سنگفرش می کنند و دو طرف کوچه کمی مرتفع است تا عابران پیاده بتوانند مانند سکویی که سنگ های بلندی درشت کرده اند عبور کنند و این کوچه ها حفظ شود. این روزها ساخته شده است».

روزنامه وقایع اتفاقیه نیز در شماره 39 می نویسد: روزنامه های قبلی درباره کالسکه می نوشتند یعنی کالسکه سواری در بین مردم رایج است و این قاعده باید در حکومت علیه ایران گسترش یابد و مردم بتوانند در جاده ها و خیابان ها بیشتر تردد کنند. به آسانی. مجدداً اعلام می شود که مقرّب الخاقان معیرالممالک کارخانه کالسکه را در قرخانه مبارکه راه اندازی کرده است تا هر تعداد کالسکه را که می خواهد حمل کند. ساخته و پرداخته است و هرکسی می تواند انجام دهد.» و اشراف دولت مخالف نیستند، بلکه هر که از بازرگانان و بازرگانان و غیره بخواهد، از دولت اجازه می گیرد تا به کارخانه مذکور مراجعه کند و. هر طرح و تیپی که بخواهد به زودی برایش ساخته می شود.»

گفته می شود اولین محموله ها قبل از ارسال معیرالممالک در اصفهان انجام شده است. کالسکه هایی که به گفته وقایع اتفاقیه کیفیت خوبی داشتند و حتی بهتر از کالسکه های فرنگ بودند.

در حال حاضر بسیاری از خیابان‌های تهران از جمله پیاده‌روی خیابان لاله‌زار، سی‌تیر، بخشی از میدان حسن‌آباد و بازارهای تهران، آسفالت‌شده‌اند تا به زیبایی بیشتر و تقلید از کشور همسایه‌مان ترکیه که ظاهر خوبی هم دارد، اما عابران پیاده نه. از آن خوشحال می شود. زیرا یا پاها در این تکه ها گیر می کنند و پدر کفش می افتد یا سنگ هایی که در باران و برف آرام می گیرند آب را به کفش و زانو می ریزند.

انتهای پیام/