به گزارش خبرگزاری ترندونی به نقل از آنلاین کتاب «انقلاب فرانسه؛ جنگ طبقاتی یا تصادم فرهنگی؟» نوشته تی.سی.دابلیو. بلَنینگ به تازگی با ترجمه سهند الهامی توسط نشر نو منتشر و راهی بازار نشر شده است. نسخه اصلی این کتاب سال ۱۹۹۸ توسط انتشارات مک میلان در لندن منتشر شده است.
تی.سی.دابلیو. بلَنینگ نویسنده این کتاب استاد تاریخ اروپای مدرن دانشگاه کمبریج است و به عنوان یکی از متخصصان انقلاب فرانسه شناخته می شود. او در کتاب پیش رو رویکردهای اصلی معاصر به انقلاب فرانسه یعنی رویکرد کلاسیک یا مارکسیستی رویکرد تجدیدنظرطلبان و پساتجدیدنظرطلبان را تشریح و نقد کرده است. «انقلاب فرانسه؛ جنگ طبقاتی یا تصادم فرهنگی؟» بیش از آن که روی وقایع نگاری متمرکز باشد تحلیل و تشریح است.
انقلاب فرانسه نمایانگر برهه ای سرنوشت ساز در پیش روی از فئودالیسم به سرمایه داری و درنتیجه به جهان مدرن بود. هر کشوری در اروپا در برهه ای این گذار را تجربه کرده و آن چه نسخه فرانسوی آن را ویژه می کند در نگاه کارل مارکس سرعت خشونت و تمام عیاری آن بوده است. این رادیکالیسم از نظر تی.سی.دابلیو. بلَنینگ مدیون ۲ تحول مرتبط به هم بوده است: اول مبارزه مذبوحانه و مصمم رده های اجتماعی ممتاز و متحدان خارجی شان که در وطن به شکل ضدانقلاب و در خارج به شکل جنگ خود را نشان داد و دوم یاری سرنوشت ساز توده های شهری و دهقانان به بورژوازی ذاتا کم جرات.
انقلاب فرانسه با پیشوند «کبیر» به دلیل جایگاه ویژه ای که نه تنها در تاریخ فرانسه بلکه در تاریخ جهان دارد همیشه مورد توجه متفکران حوزه های مختلف بوده است؛ در عین حال خیلی کم پیدا می شود رویداد تاریخی ای که به اندازه این انقلاب منشأ بحث و مناقشه بوده باشد. خاستگاه و ماهیت و تأثیرات این انقلاب به ویژه از دهه سال های ۱۹۵۰ به بعد موضوع پژوهش های بسیاری بوده اند و درباره همه این ها اختلاف نظر میان مورخان بوده است. «انقلاب فرانسه؛ جنگ طبقاتی یا تصادم فرهنگی؟» هم یکی از آثاری است که در این مناقشه حضور داشته اند.
کتاب پیش رو ۳ بخش اصلی دارد که به ترتیب عبارت اند از: «خاستگاه: رژیم پیشین» «رخداد: انقلاب» و «پیامد: ناپلئون و پس از آن». بخش اول این عناوین را شامل می شود: «رشد اقتصادی و مشکلات اقتصادی» «تعارض اجتماعی و آمیختگی اجتماعی» «روشنگری» و «حوزه عمومی و افکار عمومی». بخش دوم هم دربرگیرنده ۲ فصل با عناوین «بحران ۱۷۸۶_۱۷۸۹» و «انقلاب و نظم نو» است.
در قسمتی از این کتاب می خوانیم:
در نظر اکثر معاصران شاه در عمل هم همان قدر خودکامه بود که در نطق کردن چراکه با دخالت در فرایند مقرر قانون از قدرتش سوءاستفاده می کرد تا مخالفانش را آزار دهد و اقدامات دادگاه علیه عواملش را ابطال کند. این مسئله در ژانویه ۱۷۷۱ به اوج رسید وقتی مخالفان از پارلمان ها حذف شدند و قالب پارلمان ها تغییر کرد تا نظارت شاه ممکن شود. ازقضا خطر اصلی برای سلطنت در همین واقعیت بود که این اقدام موفق از آب درآمد. قضات منعطف تری پیدا شدند که امور شاه را پیش ببرند و پارلمان های دردسرساز به تاریخ پیوستند. اما این پیروزی واهی بود. کودتای مُپو _ اگرچه عمدتا برآمده از ترفندی (موفق) برای بی اعتبار کردن دوک دو شوآزُل بود _ موجب خشم عمومی شد و بحثی بی امان و گسترده و ادامه دار درباره اصول سیاسی زیربنای رژیم پیشین پدید آورد. اگرچه حکومت هم حامیانی پیدا کرد (برجسته ترین شان ولتر) عمده صاحبان آرای روشنگری چه اشراف و چه بورژواها اقدام آن را خودکامگی دانستند و محکوم کردند. آنچه خصوصا شوم بود این بود که تعداد قابل توجهی از منتقدان نه مطلقه گرایی شاه را می پسندیدند و نه آریستوکراسی پارلمانی را و چشم انتظار مشروطیت لیبرال بودند. در بیان جدیدترین مورخ این مقطع دوراند اِچورِیا این امر «در دگرگونی عمیق و مانای نگرش فرانسویان به حکومتشان و جامعه شان دخیل بود.»
این کتاب با ۱۱۷ صفحه شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و قیمت ۱۶۰ هزار تومان منتشر شده است.
۲۵۹